یادمان باشد : وقتی کسی را به خودمان وابسته کردیم !
در برابرش مسئولیم ...
در برابر اشکهایش ؛
شکستن غرورش ،
لحظه های شکستنش در تنهایی و لحظه های بی قراریش ....
واگر یادمان برود !
در جایی دیگر سرنوشت یادمان خواهد آورد ،
واین بار ما خود فراموش خواهیم شد ...

میروم
بغض خواهی‌ کرد
اشک‌ها خواهی‌ ریخت
غصه‌ها خواهی‌ خورد
نفرینم خواهی‌ کرد
دوست ترم خواهی‌ داشت
یک شب فراموشم میکنی‌
فردایش به یادت خواهم آمد
عاشق تر خواهی‌ شد
امید خواهی‌ داشت
چشم به راه خواهی‌ بود
و یک روز
یک روزِ خیلی‌ بد
رفتنم را ، برایِ همیشه ، باور خواهی‌ کرد
ناامید خواهی شد
و من برایت چیزی خواهم شد
مثلِ یک خاطر ه ی دور
تلخ و شیرین ولی‌ دور … خیلی‌ دور
و من در تمام این مدت
غصه‌ها خواهم خورد
اشک‌ها خواهم ریخت
خودم را نفرین خواهم کرد
تمام لحظه‌ها به یادت خواهم بود
و امید خواهم داشت به پایداریِ عشق
و رفتن را چیزی جز عاشق ماندن نخواهم دانست
نخواهی فهمید
درکم نخواهی کرد
صحبت از عاشق بودن نیست … صحبت از عاشق ماندن است

از چشم عشق اشک میریزد
از چشم آسـمان باران
آری هر دو دل شکسته اند ...

ببار برایم
ساعت چشمهایم
عجیب
با ساعت ابرها
کوک است

عقربه هایی خلاف مسیر زندگی
که به هم نمیرسند و
فقط جفت هم می شوند

ببار برایم
تو که اشک هایت
برف آب شده ی
کوهستان است
به کجایی
ببار
ببار
سیلاب دردهایت را
دوست دارم...

می پسندم پاییز را که معافم میکند...
از پنهان کردن دردی که در صدایم میپیچد و اشکی که در نگاهم میچرخد
و به همه میگویم که :
سرما خورده ام

لمس کن کلماتی را که برایت مینویسم
تا بفهمی و بدانی چقدر جایت خالیست
تا بدانی نبودنت ازارم می دهــــــــــــــد
لمس کن نوشته هایی را که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد
لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است
... لمس کن لحظه هایم را
تویی که میدانی من چگونه عاشقت هستم
لمس کن این با تو نبودن ها را
لمس کــــــــــــــــــــن